De Paastijd loopt van Pasen tot Pinksteren en wordt met het feest van Pinksteren afgesloten. Deze feesten horen bij elkaar en zijn de kern van het kerkelijk jaar. Er zijn veel iconen geschreven van deze belangrijke feesten. Elke icoon is een venster op de goddelijke wereld. Op een icoon van het feest van Hemelvaart is het afscheid van Jezus geschreven. Daarop is Jezus te zien die opstijgt naar de hemel. Onder Hem, staat Maria. Zij staat daar in schijnbaar contrast tussen de onrustige gestalten van de apostelen. Zij straalt vrede uit, rust, gebed en bezinning: ‘Zij bewaarde alles in haar hart’. Zij is niet in de war. Zij weet dat Jezus gezegd heeft: ‘Ik ben met jullie …’. Ook zijn olijfbomen te zien, zij vormen de brug tussen boven en beneden: Zij staan voor vrede, hoop en toekomst, maar zijn geworteld in de grond van vandaag. Daar moeten wij ook gaan staan. Dan verdwijnt misschien onze angst en verdriet en vinden wij troost en vrede.
Christus Hemelvaart
Met Pinksteren vieren wij dat de Helper en Trooster tot de leerlingen komt, de heilige Geest. Ook daar zijn vele iconen over geschreven. Meestal met de leerlingen die bij elkaar zitten. Alsof ze geslagen zijn, aangeslagen, overweldigd. Ze zitten daar rond de lege troon van God. Toch is Hij aanwezig, voelbaar, als vuur, hoorbaar als het ruizen van de wind. Zijn plaats is in hun midden, maar onzichtbaar: ‘Waar twee of drie in Mijn Naam verenigd zijn, ben ik in hun midden’. De twaalf leerlingen op de icoon staan voor de twaalf stammen van Israël, voor alle mensen in de wereld. De leerlingen hebben op de icoon de houding van luisteren, ze zijn overweldigd en krijgen de opdracht om moedig naar buiten te treden, samen en eensgezind. Dat is de voorafbeelding van Kerk zijn. Dat is gemeenschap willen zijn die zelf het evangelie hoort en in broederlijke liefde beleeft en uitnodigend, enthousiast van die beleving getuigt. Ieder op zijn of haar eigen wijze: er zijn vele gaven, maar één Geest. Gemeenschap zijn is nabij zijn in vreugde en verdriet en ons troosten en sterken met de woorden uit de Schrift en de Liturgie.
Wij herinneren ons ook de woorden die Jezus sprak toen Hij afscheid nam van zijn leerlingen. Woorden die wij uitspreken in onze kerk. Hier en op zoveel plaatsten in de wereld, ontvangen wij van de Heer een grote, beslissende belofte. Wij zijn niet alleen, wij zijn niet alleen met onze beperkingen, met onze inspanningen, met ons verdriet, met de lastige dingen van ons leven. Jezus zegt ook vandaag tot ons: “Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.”
Zalig Pinksteren!